Wat kun je zelf bijdragen aan een nieuwe balans in de wereld?

Times are changing

Dat we met onze planeet in een flinke transformatie zitten moge duidelijk zijn. Het kan ook niet anders als je kijkt naar de enorme groeipijnen waar we momenteel mee te maken hebben.

De meeste transformaties gaan immers gepaard met groeipijn. Denk maar aan het krijgen van de eerste tandjes bij kinderen, wat vooraf wordt gegaan door nachten van huilen en pijn. Of het moment dat je voor het eerst leert lopen of fietsen. Dat gaat met vallen en opstaan. En wellicht zijn de vele crisissen in de wereld ook wel het begin van een nieuw tijdperk waarin liefde het uiteindelijk zal winnen van angst.

 

De werkelijkheid = te bizar om waar te zijn

Als je tegenwoordig om je heen kijkt en het nieuws volgt dan lijkt het alsof we met z’n allen in een seizoensfinale van  ‘Game of Thrones’ zijn beland. Alsof de werkelijkheid is vervangen door fictie. Alsof alle registers worden opengetrokken. De ene crisis volgt de andere op en brengt een enorme golf aan angst, verdriet, boosheid en zelfs agressie met zich mee.

Er wordt flink gerammeld aan onze fundamenten. Denk hierbij aan thema’s als: leven-dood, vrijheid, verbinding, het recht om anders/jezelf te zijn, respect en zelfs de waarheid. Want wat is tegenwoordig nog waar? Zelfs de werkelijkheid blijkt ineens te bizar om waar te kunnen zijn.

 

Tegenstellingen uitvergroot om gezien, erkend en losgelaten te worden

Om te achterhalen wat er daadwerkelijk gaande is, ging ik op zoek naar antwoorden. Ik zocht ze bij de mainstream-, alternatieve- en social media. Maar het enige wat ik daar vond waren tegenstellingen. Discussies lopen door elkaar en soms is het bijna niet meer te volgen waar het in essentie over gaat.

Dus ik besloot om naar binnen te gaan en daar verder te zoeken. Hierin extra gestimuleerd door de Online Soulsessions die ik de afgelopen weken heb verzorgd. Ter voorbereiding op elke sessie stemde ik af op wat er gaande is op onze planeet, in persoonlijke levens van anderen, in mijzelf. Wat mij opviel was dat er opvallend veel overeenkomsten waren. Dat we ook in deze crisis meer met elkaar verbonden zijn dan we wellicht beseffen….

Zo zag ik o.a. de strijd tussen de fundamentele emoties angst en liefde. Je ziet het in alles terug. In de strijd tussen de angst om ziek te worden/dood te gaan versus het verlangen naar verbinding en vrijheid. Tussen de pijn van afwijzing/discriminatie versus het verlangen naar waardering/jezelf te mogen zijn. etc. Het lijkt alsof tegenstellingen nu extra worden uitvergroot om daarmee gezien, erkend en uiteindelijk losgelaten te kunnen worden. Alsof onze planeet een tapijt is dat flink wordt uitgeklopt waardoor het oude stof vrijkomt zodat het straks weer fris en opgeschoond verder kan gaan.

 

Op weg naar een nieuwe balans in het evenwicht tussen licht en donker

Al lijkt het evenwicht ver te zoeken als je midden in de chaos zit, toch is alles in het universum perfect in evenwicht en tegelijkertijd continu in beweging. En momenteel zijn we op weg naar een nieuwe balans in het evenwicht tussen licht en donker. Tussen liefde en angst…

Telkens wanneer ik afstemde op wat er gaande is, verscheen het yin yang symbool. Het symbool waarin licht en donker om elkaar heen dansen en ons aansporen tot groei. We hebben namelijk een zekere mate van wrijving/donker nodig om het vuur/licht steeds verder op te kunnen laaien.

  • Als we altijd maar in het licht, het paradijs, zouden verkeren waarin alles kan en alles fantastisch is, dan bestaat er geen enkele noodzaak om te veranderen of te groeien. Het zwarte puntje in het witte gedeelte van het yin yang symbool vertegenwoordigt dan ook de wrijving die nodig is om groei in beweging te zetten.
  • Wanneer we ons in het donkere gedeelte van het yin yang symbool begeven (zoals velen nu ervaren), kunnen we het gevoel hebben dat alles vast zit, er geen ruimte is om te ademen, te zijn. Maar tegelijkertijd is er altijd ergens een lichtpuntje dat ons aanspoort om weer in beweging komen. Dat kan een verlangen zijn, een herinnering, iets dat je hart dusdanig aanraakt dat je gestimuleerd wordt.

Al het leven is bedoeld om te groeien. De ene keer vanuit de wrijving in het licht en de andere keer vanuit het licht in de duisternis.  Je kunt zowel in je persoonlijke leven als in je gedachtes over de situatie in de wereld, verstrikt raken in het witte gedeelte (niet willen veranderen of overtuigd zijn dat je hier zelf niets voor hoeft te doen) of juist in het zwarte gedeelte (overtuigd zijn dat je niets kunt veranderen). Je bent dan (tijdelijk) het overzicht kwijt. 

Vrede begint in jezelf…

 

De afgelopen jaren is het licht sterk toegenomen. De frequenties van zowel de aarde als het menselijk collectief stijgen snel. Aangezien er altijd een evenwicht bestaat: ook tussen licht en donker, zal het donker evenredig toenemen…

Dit besef beangstigde me in eerste instantie. Het hield dus in dat het donker steeds krachtiger zal worden naarmate het licht toeneemt. Hoe kan er dan ooit een nieuwe, aanvaardbare balans ontstaan tussen licht en donker? En wat zou ik zelf kunnen bijdragen aan een betere wereld? Ik ben immers maar een klein onderdeel van het geheel… En precies daar zat het antwoord!

Juist omdát ik onderdeel ben van het geheel, heb ik een essentiële bijdrage te leveren aan het herstellen van de balans. Want wat nou als de taak van een ‘lichtwerker’ niets te maken heeft met het eenzijdig omarmen van het licht in jezelf? Maar meer met het omarmen van alles wat is: zowel het licht als donker?

Spirituele groei wordt vaak verward met het omarmen van enkel het licht in jezelf door je te focussen op positieve gedachten en gevoelens. Het risico bestaat dan dat negatieve emoties als boosheid, angst en teleurstelling worden onderdrukt. Emoties die je liever niet wilt voelen, laat staan tot uitdrukking brengen, omdat je dan wellicht in conflict raakt met anderen. Maar het onderdrukken van negatieve emoties kan ervoor zorgen dat je in conflict raakt met jezelf en je vervolgens machteloos, gefrustreerd, schuldig of slecht gaat voelen.

Het ontkennen van ‘negatieve emoties’ staat eveneens gelijk aan het ontkennen van je eigen innerlijke vuur, je kracht. Juist door de donkere kant in jezelf te omarmen, serieus te nemen en in de ogen te kijken zonder oordeel, kan de kracht, het verlangen en vuur dat achter deze emoties zit vrijkomen en voor je gaan werken in plaats van tegen je te keren.

Door het omarmen van je eigen donkere kanten, zorg je er niet alleen voor dat je zelf krachtiger in je schoenen staat, maar voorkom je ook dat het donker zich steeds meer in de buitenwereld zal moeten gaan manifesteren.

Vrede begint in jezelf. Door verbinding te maken met je hart kun je zowel het licht als donker in jezelf omarmen. Liefdevol en zonder oordeel… En daarmee draag je bij aan een nieuwe balans tussen donker en licht.

Zorg goed voor de wereld en wees lief voor jezelf.

—♥—

Blog

—♥—

Reactie verzenden

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *