Generatie Zenz: sensitief & intuïtief en op zoek naar zingeving en zen (2/3)

Generatie Z, ook wel de Millenials genoemd, is de generatie van kinderen & jongeren anno nu. De generatie die symbool staat voor onze huidige tijd en vorm zal geven aan de toekomst. Er wordt veel over ze gezegd en geschreven. Maar wie zijn ze nu écht en wat houdt ze bezig? En dan bedoel ik niet wat ze aan de buitenkant laten zien op school, straat of via social media. Wie zijn ze diep van binnen, ‘what makes them tick’ en waar staan ze voor? Een vraag die voor ons de reden was om eens diep in de wereld van kinderen & jongeren anno nu te duiken… (Dit blog is deel 2 van 3).

 

Generatie Zenz: sensitief, intuïtief en op zoek naar zingeving en zen

En dan nu een nadere kennismaking met generatie Z. Een generatie die wij vanwege haar specifieke eigenschappen en idealen graag omdopen tot generatie Zenz: sensitief, intuïtief en op zoek naar zingeving en zen.

Hierbij dient opgemerkt te worden dat het hier gaat om een aantal opvallende en overkoepelende kenmerken van generatie Zenz. En net als bij de voorgaande generaties zal niet iedereen zich in deze globale omschrijving herkennen. Zo waren ook niet alle babyboomers hippies en niet alle generatie X-ers yuppen. Bij elke generatie zijn er immers groepen die kenmerken van de voorgaande of volgende generatie vertonen. Daarnaast, en wellicht nog belangrijker, elk individu is uniek en hét kind en dé jongere bestaat niet.

Maar de huidige omschrijving van deze generatie als zijnde verwend, lui, narcistisch, materialistisch en egoïstisch strookt in z’n geheel niet met de bevindingen van ons onderzoek ‘de TwinQ van kinderen & jongeren anno nu’ en de vele waardevolle gesprekken die ik de afgelopen jaren met ze heb mogen voeren. Gesprekken waarbij ze hun zorgvuldig gecreëerde maskers af durfden te zetten. Waarbij ze lieten zien wie ze diep van binnen zijn en wat hen daadwerkelijk bezighoudt. Maskers die ze hebben gecreëerd om zich aan te passen aan de rest. Bang voor oordelen en/ of afwijzingen. Er kwamen vele prachtige en ontroerende verhalen voorbij waaruit bleek dat veel kinderen en jongeren het gevoel hebben anders te zijn dan anderen… en dan helaas vaak ook minder dan de anderen. De momenten waarop ik hen uiteindelijk vertelde dat er veel, veel meer kinderen en jongeren zijn met dezelfde eigenschappen en ervaringen die zich ook ‘anders dan anderen’ voelen, waren onbetaalbaar. Gezichten vol ongeloof en blijdschap. Blijdschap van herkenning en erkenning. Het is dus hoognodig tijd dat hun verhaal de wereld in komt en dat het gevoel van ‘anders zijn’ verandert in helemaal jezelf kunnen en durven zijn!

 

Sensitief & intuïtief

Kinderen en jongeren anno nu zijn intuïtiever en sensitiever dan de meeste mensen denken. Hun zesde zintuig lijkt verder te zijn ontwikkeld dan wij normaal gesproken aannemen, dan wat in onze huidige maatschappij ‘normaal’ is.

Steeds meer kinderen en jongeren zijn (over)gevoelig voor allerlei prikkels. Of dit nu lawaai, drukte, kriebelige kleding, een sfeer of de emoties van anderen zijn. En ieder kind gaat hier op z’n eigen manier mee om. De een trekt zich terug, kan zich niet concentreren, is heel erg druk of krijgt een woede uitbarsting, de ander wordt juist heel erg aanhankelijk, verdrietig of krijgt zelfs depressieve gevoelens. Helaas is het onderwerp sensitiviteit en intuïtie voor de meeste mensen nog onbespreekbaar. En omdat we daarnaast meer gericht zijn op de symptomen dan op het waaróm ergens van, worden deze symptomen vaak bestempeld als de nadelige eigenschappen van labels als ADHD, ADD, Autisme, Hoogsensitiviteit etc. Kinderen en jongeren die op wat voor manier dan ook sensitief zijn hebben dan ook vaak terecht het gevoel anders te zijn dan anderen… Er is immers geen aandacht voor hoe zij zich diep van binnen voelen maar des te meer voor hun afwijkende gedrag.

 

Dat kinderen en jongeren anno nu hun zesde zintuig verder hebben ontwikkeld dan ‘normaal’ is blijkt ook uit onze cijfers. Niet alleen tijdens de gesprekken maar ook uit het kwantitatieve onderzoek, bleek dat een groot deel van deze kinderen en jongeren veel zien, horen of voelen. Dat ze anders ‘gewired’ lijken te zijn. Dat ze gedachten lijken te kunnen lezen, intuïtief zomaar iets weten dat ze niet kunnen weten, kunnen voelen of er in een ruimte bijv. ruzie is geweest, of iemand te vertrouwen is, gestrest, verdrietig of boos is… en dat niet alleen. Een deel van hen geeft zelfs in het diepste vertrouwen toe dat ze de aanwezigheid van overledenen kunnen voelen, horen of zien of zelfs met hen kunnen communiceren! Voor het ene kind heel gewoon maar voor de ander heel beangstigend…

Hoe dan ook, het is een onderwerp waar je zeker in deze maatschappij erg weinig over hoort… Je kunt maar beter je mond houden over dit soort zweverige zaken. Anders gaan mensen denken dat je gek bent. Maar wat blijkt… des te meer wij onze ervaringen delen, des te meer ouders en kinderen zich in dergelijke verhalen herkennen en zich uit durven te spreken!

©Angela Weghorst

Het niet durven uitspreken van de ervaringen, het niet durven zijn wie je bent zorgt helaas nog voor veel problemen. Ik ben van mening dat veel problemen beginnen wanneer kinderen naar de basisschool gaan. Ons onderwijssysteem is immers grotendeels gericht op het ontwikkelen van het rationele denken en het behalen van een goede Cito score. Kinderen die intuïtief en sensitief zijn merken al heel snel dat hun belevingswereld en ervaringen niet worden begrepen en geaccepteerd. Om er bij te kunnen horen houden ze hun mond. Ze dragen al hun ervaringen en gevoelens diep van binnen als een groot geheim met zich mee. En ondertussen ervaren ze van alles. Ze kunnen niet zijn wie ze zijn uit angst uitgelachen of verstoten te worden. En niet alleen door hun klasgenoten…. Helaas hebben we ook talloze verhalen gehoord over docenten die de sensitiviteit van de leerlingen ontkennen of zelfs belachelijk maken. Eén van de verhalen die ik hier met je zal delen is van een sensitieve studente die door een aantal vervelende ervaringen op school jarenlang depressief is geweest. Zo vertelt ze:

Misschien wel een van de ergste dingen die ik op school voor m’n kiezen heb gekregen was toen ik tijdens mijn spreekbeurt voor schut gezet werd door de leraar. Ik moest een spreekbeurt houden voor Nederlands en besloot dit over edelstenen te doen. Mijn ouders waren veel met spiritualiteit bezig en ik ging daar op mijn eigen manier mee om. We hadden thuis een mooie verzameling stenen en wist er wel het een en ander van af. Ik vertelde over de vele soorten, waar ze vandaan kwamen en ook welke eigenschappen ze hadden. Tijdens mijn verhaal merkte ik dat er heel lacherig werd gedaan, ik werd totaal niet serieus genomen. Sterker nog, ik werd belachelijk gemaakt. De docent stelde plots de vraag: ‘Dus als ik diarree heb, dan stop ik gewoon zo’n steen in mijn kont en dan is het over?’ Hij lachte me uit en de hele klas ging hier in mee. Ik voelde me vreselijk, vernederd. Als ik er nu op terug kijk, vind ik het ook niet zo vreemd dat ik vaak gespannen ben wanneer ik voor de klas moet presenteren. In die periode heb ik faalangst ontwikkeld, hierdoor kreeg ik black-outs, paniekaanvallen en ontzettend veel stress”

—♥—

Blog

—♥—